Budowa:
pomiędzy 1897 a 1900.
Najstarszy budynek zlokalizowany najbliżej Toru Wyścigów Konnych wzniesiony został prawdopodobnie z przeznaczeniem na koszary Sankt-Petersburskiego pułku piechoty Lejbgwardii. Niedługo po jego wzniesieniu przebudowany dla Mikołajewskiego Przytułku dla Dzieci Żołnierskich, który zajął część gmachu, a pozostał część zajmowały koszary wojskowe.
Równocześnie dla Przytułku powstały dodatkowe zabudowania bliżej ulicy Teodory (późniejsza Topolowa) - gmach od strony ul. Topolowej i dwa mniejsze budynki na jego tyłach, w tym piętrowy budynek mieszkalny, mylnie identyfikowany jako ostatni relikt zabudowań Towarzystwa "Awiata".
Na początku XX w. przy ul. Nowowiejskiej rozpoczęto budowę cerkwi, nigdy nie ukończoną - z braku funduszy udało się zbudować jedynie fundamenty i fragment murów świątyni.
Około 1910 na tych terenach stanęły kolejne zabudowania, w tym dwupiętrowy budynek przy ul. Nowowiejskiej (6 Sierpnia) 37, z przylegającym do niego parterowym budynkiem mieszczącym m.in. kotłownię.
W okresie I wojny św. w najstarszym budynku mieściły się koszary wojsk pruskich, zaś w pozostałych szpital wojskowy oraz miejskie szkoły zawodowe (najprawdopodobniej żeńska rękodzielnicza w budynku przy Topolowej 10 i męska rzemieślnicza w budynku przy Nowowiejskiej (6-ego Sierpnia 37).
W 1919 w najstarszym budynku umieszczono tu Mokotowski Szpital Zapasowy, zaś po wojnie polsko-bolszewickiej m. in. Wojskowy Instytut Przyrodoleczniczy im. marsz. Józefa Piłsudskiego, podległy 1. Szpitalowi Okręgowemu, którego komenda mieściła się podówczas w Koszarach Ujazdowskich.
W 1920, w związku z umieszczeniem w budynku szpitala wojskowego, żeńska I Szkoła Rękodzielnicza przenosi się tymczasowo do siedziby Wyższej Szkoły Handlowej przy Koszykowej 9.
W 1922 imię Marszałka nadano całemu szpitalowi. W 1925 przeniesiono tu z Ujazdowa prawie cały 1. Szpital Okręgowy (1.400 łóżek), z wyjątkiem oddziału zakaźnego, mieszczącego się w dawnym Szpitalu Starozakonnych i i oddziału skórno wenerycznego, mieszczącego się w Koszarach Sapieżyńskich. Około 1925 przy Nowowiejskiej (6 Sierpnia) 35 (na miejscu rozebranych fundamentów cerkwi) wzniesiono budynek administracyjno-mieszkalny.
W okresie II RP parterowy (?) budynek przylegający do gmachu przy 6 Sierpnia 37 mieścił siedzibę Korpusu Ochrony Pogranicza (przeniesionej potem pod adres Oczki 1).
Około 1934/1935 II Miejska Szkoła Rzemieślnicza opuszcza budynek przy 6 Sierpnia 37 i przenosi się na ul. Sandomierską (róg Olszewskiej).
Budynek przy ul. Topolowej wyburzono przed 1936, w związku z budową nowego gmachu 1. Szpitala Okręgowego, do którego dołączono budynek przy 6-ego Sierpnia 37 (po zburzeniu parterowej części pod adresem 6 Sierpnia 39).
W sierpniu 1939 Szpital rozwinął się do stanu wojennego i zmobilizował m. in. 10 szpitali wojennych o ogólnej liczbie 7000 łóżek. We wrześniu ostrzelany i zbombardowany przez wojska niemieckie, ewakuował się do Śródmieścia, m. in. do gmachów Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego.
W czasie wojny:
budynki zajmowało wojsko niemieckie, być może również w celach szpitalnych.
Obecnie:
w ocalałych budynkach istniał do 1965 szpital wojskowy.
Ocalałe gmachy pełnią różne funkcje:
- Nowowiejska 27 (d.33) - Klinika Psychiatrii Akademii Medycznej,
- Nowowiejska 29 (d.35) (wojskowy nr 10) - Logistyka Dowództwa Garnizonu Warszawa,
- Nowowiejska 31 (d.37) (wojskowy nr 9) - Specjalistyczna Przychodnia Lekarska dla Pracowników Wojska Polskiego,
- al. Niepodległości 218 - Ministerstwo Obrony Narodowej
