Budowa:
1908-1912
Kościół został zbudowany w stylu neogotyckim. Był jednonawowy, wydłużony, sześcioprzęsłowy, z nawą poprzeczną i wyodrębnionym prezbiterium. Przy świątyni wznosiła się wieża, na którą początkowo nie chciały zgodzić się rosyjskie władze, proponując w zamian bizantyjską kopułę. Ostateczną decyzję, po myśli wiernych, podjęto w Petersburgu.
Obok kościoła na posesji przy Szarej 10 mariawici wznieśli Dom Ludowy.
Zniszczenia:
W 1939 r. w świątyni zostały uszkodzone mury zewnętrzne. Jednakże przez całą okupację, aż do sierpnia 1944 r., służyła ona celom sakralnym. Tydzień przed końcem powstania warszawskiego zrzucone przez Niemców bomby zapalające zniszczyły część mieszkalną budynku oraz sklepienie kościoła. Po wojnie kościół przez pewien czas pełnił funkcje sakralne, a nabożeństwa odbywały się w kruchcie kościoła. Duże zniszczenia spowodowały, że jego odbudowa ze względów finansowych nie była możliwa. Ruiny kościoła zostały rozebrane przez ówczesne władze, a działka znacjonalizowana (decyzja uchylona w 1997 r.)
W sierpniu 2020 r. na terenie niezabudowanej działki przy ulicy Szarej, podczas prac budowlanych przygotowujących obszar pod budowę nowego obiektu, pod poziomem gruntu odkryto pozostałości kościoła. Wykop odsłonił dobrze zachowane pod powierzchnią mury kościoła, pozwalające odczytać plan budynku. Znalezione zostały również czarno-białe fragmenty posadzki kamiennej, charakterystyczne dla wystroju kościołów z początku XX wieku.
