Fawory

Historia:

W 1425 roku książę Janusz nadał szpitalowi Świętego Ducha mały młyn nad rzeczką Drną, w wyniku kolejnych nadań szpital staje się właścicielem dużego obszaru pomiędzy Drną a Nowym Miastem.
W 1539 z fundacji królowej Bony powstaje w tej okolicy folusz.
W połowie XVI w. istnieje już kościółek Świętego Krzyża - kaplica w której skazańcy przygotowywali się na śmierć - obok znajdował się cmentarz, a całe miejsce zwano "Górą Szubieniczną".
W XVII w. na terenach należących do szpitala nad rzeczką Drną zostaje założony folwark.
Obszar pomiędzy Nowym Miastem a rzeczką Drną zostaje podzielony na jurydyki (Radziwiłłowska, Inflancka - założona przez A. Ostrowskiego - biskupa inflanckiego, późniejszego prymasa Polski, Szymanowszczyzna).W 1725 Stanisław Poniatowski (ojciec króla) wydzierżawił od szpitala teren przylegający do Wisły, na którym rozpoczął budowę koszar Gwardii Pieszej Koronnej. Zostaje też wytyczona ulica Gwardii prowadząca do koszar.
W latach 30-tych XVIII w. powstaje Cuchthauz - dom poprawy, w którym mieszkają zarówno sieroty jak i więźniowie. Został ulokowany w przebudowanym przez Antoniego Solariego sierocińcu założonym przez zakon Św. Benona (budynki powstały w wyniku dokończenia budowy klasztoru dominikanów, na miejscu folusza królowej Bony - u zbiegu Pokornej i Kłopot).
W latach 50-tych XVIII w. Komisja Brukowa wznosi mosty na Drnie (przy Cuchthauzie i przy folwarku) i Bełczącej (na końcu Zakroczymskiej). Zostaje wytyczona też sieć ulic i działek nabywanych przeważnie przez ludzi zamożnych. Na terenach należących wcześniej do szpitala powstają ulice: Fawory, Marymoncka, Śmiała, Zielona, Wesoła; prostopadłe do nich Inflancka, Szymanowska, Tania, Żółwia, Sucha, Żyzna; obok koszar wytyczono ulice Bitną i Czujną.
W 1759 teren przy ulicy Gwardii zostaje nabyty przez pijarów. Rok później zostaje wzniesiony letni pałacyk, na początku XIX w. rozbudowany na potrzeby przeniesionego na Żoliborz konwiktu pijarów.
W 1770 Fawory zostają włączone w obszar Wałów Lubomirskiego. Przy Cuchthauzie i na końcu ulicy Fawory zostają umieszczone wjazdy do miasta - przy drugim z nich w latach 1816-18 (po włączeniu w obszar wałów nowych zabudowań przy Marymonckiej) powstają rogatki marymonckie.
Po 1825 Fawory stają się dużym ośrodkiem wojskowym - oprócz koszar Aleksandrowskich ulokowanych w dawnych koszarach Gwardii Pieszej, zostają założone koszary Mikołajewskie w miejscu Cuchthauzu (ostatnio mieszczącym fabrykę tabaczną, wcześniej Kompanię Manufaktur Wełnianych). Obok koszar Mikołajewskich powstało Pole Marsowe (plac Broni). Fawory ponownie stają się pełną gwaru dzielnicą. Kres jej rozwojowi położyło Powstanie Listopadowe i decyzja cara Mikołaja I o budowie na terenie Faworów Cytadeli. Wywłaszczono około 300 posesji, wyburzono praktycznie wszystkie budynki za wyjątkiem dwóch kamienic przy ulicy Fawory, zabudowań konwiktu pijarów oraz zabudowań dawnych koszar Gwardii (w tym kościółka gwardiackiego). Budowa Cytadeli trwała od 1832 do 1834.